خویشاوندان (قرآن)

---

از افراد و روه‌هایی که در آیات قرآن به آنان اشاره شده، «خویشاوندان» هستند.

۱ - معنی خویشاوندان

---

خويشاوندى، قرابت، نسبت، خويشى، رحم و خويشاوند، كسى است كه به واسطه نسبت يا از طرف پدر يا مادر و جز آن به شخص نزديک باشد. مصاديق‌ آن مانند: عمو، خاله، دايى و ... هر يک داراى عنوان مستقل است و در اين عنوان تنها به كليّات اكتفا شده است.
در این عنوان آیاتی معرفی می‌شوند که در آن‌ها از مشتقّات‌ «قرب»، «رحم»، و واژه‌ «نسب»، «صهر»، «إلّ»، «رهط»، «عشيره» و از جمله‌هايى كه بر خويشاوندى دلالت مى‌كند، استفاده شده است.

۲ - عناوین مرتبط

---

احسان به خویشاوندان (قرآن)، ارث خویشاوندان (قرآن)، ازدواج با خویشاوندان (قرآن)، استغفار برای خویشاوندان (قرآن)، اطعام به خویشاوندان (قرآن)، انذار خویشاوندان (قرآن)، انفاق به خویشاوندان (قرآن)، پیمان برای خویشاوندان (قرآن)، تبری از خویشاوندان (قرآن)، تفاخر به خویشاوندان (قرآن)، خوردن از خانه خویشاوندان (قرآن)، خویشاوندان انبیاء (قرآن)، خویشاوندان در قیامت (قرآن)، خویشاوندان شعیب (قرآن)، خویشاوندان محمد (قرآن)، خویشاوندان و تقوا (قرآن)، خویشاوندان و مشرکان (قرآن)، خویشاوندان و منافقان (قرآن)، خویشاوندان و مؤمنان (قرآن)، خویشاوندان یتیم (قرآن)، دشمنی خویشاوندان (قرآن)، دوستی با خویشاوندان (قرآن)، عدالت در خویشاوندان (قرآن)، عفو خویشاوندان (قرآن)، گواهی خویشاوندان (قرآن)، ملاطفت با خویشاوندان (قرآن)، نگاه به خویشاوندان (قرآن)، وصیت برای خویشاوندان (قرآن)، ولایت خویشاوندان (قرآن).

۳ - پانویس

---